Σήμερα το τελευταίο αντίο στο Θ. Αγγελόπουλο

Δημοσία δαπάνη θα τελεστεί η κηδεία του Έλληνα σκηνοθέτη, Θόδωρου Αγγελόπουλου, μετά από απόφαση του Παύλου Γερουλάνου...

Η κηδεία θα γίνει σήμερα στις 16:00 το απόγευμα από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Παράκληση της οικογένειας...
του Θόδωρου Αγγελόπουλου είναι αντί στεφάνων να γίνουν δωρεές στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων και στο Χαμόγελο του Παιδιού.

Σε συνέντευξή του στην Ειρήνη Στάθη, ο Θ.Αγγελόπουλος είχε πει: «Αργά ή γρήγορα, µεγαλώνοντας, ερχόµαστε αντιµέτωποι µε την ιδέα του θανάτου. Πυκνώνουν γύρω µας οι απώλειες, οι φίλοι που φεύγουν. Ήµουν ανάµεσα σ' αυτούς που, ένα πρωί, στη διάρκεια των γυρισµάτων του Βλέµµατος του Oδυσσέα, βρήκαµε νεκρό, στο µικρό ξενοδοχείο της Φλώρινας, τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ.

» Όταν τον άγγιξα, η κρυάδα του θανάτου έγινε ταραχή. Ερώτηµα για µένα, για την ανθρώπινη µοίρα: Τι κάνει κανείς αν έχει µία µόνο µέρα να ζήσει... Πώς περνάει αυτή η µέρα... Πώς αισθάνεται σ' αυτό το µεταίχµιο, µε τη ζωή πίσω και το όριο µπροστά...»

Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα δημιουργού αποφάσισαν να καθιερώσουν Διεθνές Βραβείο «Θόδωρος Αγγελόπουλος», το οποίο θα απονέμεται κάθε Νοέμβριο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ήθελε να πεθάνει στο γύρισμα

«Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος πέθανε όπως ήθελε να πεθάνει. Στο γύρισμα». Συγκλονιστική η δήλωση του ομότεχνού του και πολύ καλού του φίλου Γιώργου Κατακουζηνού, που δείχνει τη μανία που είχε ο μεγάλος δημιουργός να «φυλακίσει» το καλύτερο πλάνο και να μαγέψει τους σινεφίλ που γέμιζαν ασφυκτικά τις αίθουσες στις πρεμιέρες των έργων του.

Ο Γιώργος Κατακουζηνός κλαίει και μιλά για τον σπουδαίο φίλο του. Η κουβέντα δεν έχει ειρμό. Είναι φυσικό. Δεν μπορεί ακόμα να το συνειδητοποιήσει… «Τι να πω... Μιλάμε για το τέλος μιας εποχής. Θυμάμαι τρία νέα παιδιά, τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον Παντελή Βούλγαρη κι εμένα, που ανεβοκατέβαιναν την Πανεπιστημίου για να πάνε στα σπίτια τους και μιλούσαν για τον κινηματογράφο. Ενα ακόμα θέλω να σας πω. Ο Θόδωρος περισσότερο από όλους άφησε έργο πίσω του, και ότι πέθανε όπως ήθελε να πεθάνει. Στο γύρισμα»!